Mattheus 6:34: ‘’Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last.’’
Op het moment van schrijven is net de Kerst voorbij.
De buik rond gegeten en veel mensen hebben de dagen samen doorgebracht. Er zijn ook mensen die juist iemand gemist hebben aan het kerstdiner, om welke reden dan ook.
1e Kerstdag mochten we samen genieten van een prachtig koor in onze gemeente. Het was een vreugdevolle dienst! En dan kijk je vooruit, want het nieuwe jaar staat voor de deur. Wat ik vaak doe is even terugkijken op het jaar. Hoe is mijn jaar geweest, het jaar van mijn gezin en van ons als gemeente? Wat ging er goed en wat is er allemaal gebeurd? Er gebeurde veel, voor veel mensen op persoonlijk vlak en met de nodige uitdagingen.
We denken aan onze dierbaren die door de Heer naar Huis geroepen zijn. Daarnaast waren er gemeenteleden die ook door Hem naar Huis geroepen zijn. De laatste zondag van het kerkelijk jaar hebben we hierbij stil gestaan en de kaarsjes ontstoken.
Ook namen we afscheid van onze vaste voorganger, een hele verandering. Daarnaast verwelkomden we nieuwe leden, iemand die zich liet dopen en 2 mensen die hun geloofsbelijdenis aflegden.
Voor je het weet is het 1 januari 2025, een nieuwe dag van een nieuw jaar. Een nieuw jaar vol nieuwe kansen en mogelijkheden. Moeten we eigenlijk wel zover vooruit kijken, of gewoon de dag zelf zien wat het brengt?
Ik ben zelf iemand die veel vooruit wil plannen, en dat is ook vaak nodig, zodat het helder is.
In Mattheus staat letterlijk geschreven ‘’maak je dus geen zorgen over de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf’’.
Als we kijken naar ons aardse leven vind ik dit best een moeilijk vers om zo letterlijk te nemen. Want als ik niet plan, dan gaat mijn kind misschien niet naar school, of worden de boodschappen niet gedaan, de rekeningen niet betaald, de stukjes voor gemeenteklanken niet op tijd verstuurd etc.
Of is dat niet wat er mee bedoeld wordt? Bovenstaande zaken zijn immers dingen die je gewoon doet omdat het hoort. Maar wat wordt er dan bedoeld met deze woorden? De Heer weet wat we nodig hebben, los van de zaken die bij het alledaagse horen. Het is mooi om een leuk huis te hebben, dat we de rekeningen betalen en dat we gemeenteklanken kunnen lezen. Maar waar het om draait is om God te dienen. In liefde en deze te mogen ontvangen van Hem. Het is logisch dat de mens in het algemeen zich zorgen maakt.
Over hoe de wereld er op dit moment voorstaat, zorgen over persoonlijke onderwerpen. Zoals ik Mattheus lees, kunnen we onze zorgen wel meenemen naar morgen, maar het verandert er niet door. Laten we dan de zorgen in Zijn handen leggen, want uiteindelijk weet niemand wat er morgen komt. Mattheus 6:34 sluit af met de woorden ‘’elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last’’.
En zo is het natuurlijk wel, al ligt piekeren ook op de loer. Terwijl ik dit schrijf besef ik zelf ook dat ik me heel druk kan maken over wat nog niet is of misschien wel niet gaat komen. Met lichamelijke problemen is het zo moeilijk, want je wilt vooruit kijken en weten wat er gebeurt/gaat gebeuren. Dat weten we helaas niet. Eén belofte hebben we wel, waarvan we weten dat dit zal gebeuren en dat is dat Jezus terug zal komen. Laten we ons daar aan vasthouden en onze zorgen in de handen van de Heer leggen. Want elke dag heeft al genoeg aan zijn eigen last! We gaan een jaar tegemoet waarin we veel dingen gaan doen als gemeente. Laten we in onze gebeden onze gemeente meenemen, de mensen om ons heen blijven zien en omkijken naar elkaar. En laten we de persoonlijke uitdagingen aangaan per dag!
Een heel gezegend nieuwjaar gewenst!
