Na het Pinksterfeest was er nog één “officieel” kerkelijk feest namelijk de eerste zondag na Pinksteren: zondag Trinitatis. De Drie- Eenheidszondag.
Hoewel hier doorgaans op deze zondag over wordt gepreekt vieren wij dit niet als een speciale feestdag. Daarna breekt in de kerk de feestloze tijd aan.
Dit duurt tot advent. Een feestloze tijd in de kerk maar we zouden ook kunnen zeggen dat iedere zondag een feestdag is.
God heeft de mensen één rustdag gegeven- even op adem komen.
Hoewel de meeste werknemers een vijfdaagse werkweek hebben of minder zijn we inmiddels wel in een 24uurs economie terechtgekomen.
Supermarkten schijnen juist op de zondagen een topomzet te draaien.
De zondag als rustdag is nu niet meer vanzelfsprekend, komt de mensheid nog wel tot rust? Komen wij eigenlijk nog wel tot rust?
Tot rust komen, tot rust mogen komen. Ook de kerkelijke vergaderingen en andere activiteiten staan even stil.
Vakantie en de wekelijkse zondag hebben wel met elkaar te maken. De zondagse erediensten blijven in de zomer wel doorgaan. Iedere zondag tot rust mogen komen, ook in de kerk. Tijdens de vakantie je weer opladen voor dagelijkse bezigheden. Zondags in de kerk ons geestelijk opladen voor iedere (werk)dag die volgt. Met God onze pelgrimsreis vervolgen, ook innerlijke rust mogen vinden bij God. Een feestloze tijd in de kerk.
Het leven op zich is toch al een feest. Nou ja behalve… behalve…en DAT kunnen we wel invullen bij ons zelf en vaak ook wel bij anderen. Ook in onze gemeente zijn er mensen met zorgen en verdriet. Het leven een feest, jawel maar vaak ook een tranendal om maar een Bijbelse uitdrukking te gebruiken. Toch mogen we in geloof zeker weten dat God bij ons is. Voor u allen Gods nabijheid en Zijn rust en vrede toegewenst.
Voor u allen ook een goede vakantieperiode toegewenst, thuis of elders.
Vakantie- recreëren- is herscheppen. Opladen en fris opnieuw mogen beginnen. Scholieren die examen hebben gedaan- blij of teleurgesteld- de vakantie in. Spanningen met arbeid, spanningen binnen het gezin, zorgen, ziekte of vol spanning op de uitslag van artsen moeten wachten.
We hebben ook ontspanning nodig want anders dreigt ons “geestelijk elastiekje” te knappen. Ga met God en God zal bij ons en met ons zijn.
Ik vond een mooi gedicht wat ik graag met u wil delen.
Met brandend hart
Er is een vuur ontstoken in jouw leven,
een vlammetje gaan branden in je hart.
Het vuurt jou aan om licht en warmte uit te stralen,
je gunt toch iedereen een nieuwe start?
Waarom zou men zich warmen aan de wereld?
God openbaarde jou Zijn liefde en Zijn trouw.
Het nieuwe leven zou je met zo velen willen delen,
zodat er niemand meer moet leven in de kou.
Met brandend hart mag je de reis beginnen.
Vertel de mensen maar wie Jezus is.
En wordt het moeilijk, weet: “De Geest kan niemand doven”
Hij geeft je moed en kracht bij jouw getuigenis.
De mensen zullen je misschien bespotten,
want duisternis en licht geeft altijd strijd.
Met Christus ben je meer dan overwinnaar
Hij heeft een ere krans voor jou bereid.
Het vuur dat is ontstoken in je leven
zal altijd als een Licht zijn op je pad.
Wees maar niet bang, Hij zal je wegen wijzen
en houdt je altijd bij de hand gevat.
De Geest is een geschenk van Gods genade
zodat je weet, nooit ben ik meer alleen.
Zelfs in de felste strijd mag je ervaren
Zijn warmte als een deken om je heen.
Jannie de Pauw.
