Lieve zusters en broeders,
Alweer juli, de tijd gaat snel. Zo snel dat het voor ons gevoel soms wel eens de pet te boven gaat.
Waar ik dan soms bij stil sta is, het verschil tussen onze tijd en Gods tijd.
In de Bijbel staat in 2 Petrus 3 vers 8 het volgende: "Maar dit ene ding moeten jullie niet vergeten, geliefden, dat een dag bij de HEERE is als duizend jaar en duizend jaar als een dag" (EBV vertaling). Daar kan ik dan wel eens in gedachten mee aan de haal gaan.
Dan vraag ik me af, in alles wat er om ons heen gebeurt, in onze eigen kring, of in de wereld, zouden we dat duizend jaar kunnen volhouden?
Zou het ons lukken?
Soms raken we terneergeslagen in onze eigen zorgen dat we het liefste hebben dat het vandaag nog voorbij is.
Als we dat dan duizend jaar moeten volhouden, poeh dat is dan wel een zware last.
Maar dan zien we ook in de Bijbeltekst staan dat duizend jaar als 1 dag is.
Dat bemoedigt mij dan ook wel weer, want dingen gaan voorbij, de tijd gaat snel en de dag breekt aan dat de Heere Jezus terugkomt.
We kunnen ons daar op verheugen ondanks dat we het dag of uur niet weten. Maar de wereldgebeurtenissen laten zien dat we zo langzamerhand wel steeds dichterbij komen! Laten we ons daar aan vasthouden! Ons door laten bemoedigen!
Laten we lofzingen naar de Heere!
Tot slot vind ik psalm 47 vers 3 van de oude berijming erg mooi omschrijven over de blijdschap en lofzingen van God:
God vaart, voor het oog,
Met gejuich omhoog;
't Schel bazuingeluid
Galmt Gods glorie uit.
Heft den lofzang aan,
Zingt Zijn wonderdaân,
Zingt de schoonste stof,
Zingt des Konings lof
Met een zuiv'ren galm,
Met een blijden psalm;
Hij, de Vorst der aard',
Is die hulde waard.
Een gezegende vakantie periode toegewenst!
