Vrije Evangelische Gemeente Leeuwarden

IK WEET ER VAN !

In mijn Borneroord-tijd kwam Jikke elke week even langs. Het team, waar ze woonde, had mij dit gevraagd.
Jikke had in korte tijd haar vader en moeder verloren.
Ze had veel verdriet en kon er niet over ophouden, tot vervelens toe voor de andere bewoners en de begeleiders.
Als Jikke bij mij kwam in haar rolstoel was het ritueel wekelijks hetzelfde.
Een uitgestoken hand naar mijn hand met de vaste opmerking “U weet het wel ! “
Meer woorden werden niet gesproken. Een glimlach was genoeg.

Ik moest hier aan denken toen ik de brief van onze Heer aan de gemeente in Philadelphia las.
Ik weet uw werken, ik weet wat u doet, schrijft Hij.
Jullie hebben niet veel invloed maar je bent trouw gebleven en jullie hebben mijn naam niet verloochend.

Wat is het belangrijk als je weet dat iemand van je weet.
Dat je wel en wee kunt delen, dat je dicht bij elkaar komt.
Het kan je partner zijn, een goede vriend of vriendin, één van je kinderen, een bijzondere collega of een goede buurman.

Ik las kort geleden in mijn krant over een stel dat 65 jaar getrouwd was.
Ze vertelden over hun levensloop. Hoe ze nog steeds wijs met elkaar zijn.
Eigenlijk zeiden ze, hoeven we elkaar niets meer te vertellen. We weten wat we aan elkaar hebben.
Mooi toch ?
Kennen ze elkaar zo goed dat er niets meer te zeggen of te raden valt? Ik denk dat het boek tussen mensen, wie dan ook, nooit uit mag zijn. Wie kent wie voor de volle 100% ?

“Ik weet er van“ schrijft Jezus aan die kleine groep volgelingen ergens in klein Azië.
Ze woonden en werkten in Philadelphia. De meesten leefden van de wijnbouw. Toch was het niet één en al vrolijkheid. In het jaar 17 was de omgeving getroffen door een zware aardbeving. Daarom was de grondtoon diep ernstig. Daarbij had die kleine gemeente last van de Joden die het op de jonge kerk hadden gemunt.
De Joden hadden niets met die christenen. Het kerkje was dus in groot gevaar. Houdt je het vol ?

Toch is er één die er weet van heeft, Jezus de Heer van de Kerk.
En Hij prijst die kleine gemeente omdat ze Zijn naam niet verloochend hebben.

Deze gemeente en de andere 6 uit Openbaring 2 en 3 zijn verdwenen. Maar de boodschap was verder gekomen, tot in Rome toe. En zo de wereld in tot de dag van vandaag.

Wij vragen ons in Coronatijd af hoe beschadigd de kerk er van af zal komen. Maar niet alleen de kerk !
Ook wij hebben onze strijd te strijden. Ook wij lopen gevaar om te verliezen wat zo kostbaar is:
Ons geloof in God en het vertrouwen dat Jezus met ons zal zijn totdat alle dingen nieuw zullen zijn.
Wat rapen we geleidelijk aan weer op, wat hebben we afgeleerd en wat gaan we nieuw oppakken ?

We communiceren online, kijken elkaar via een beeldschermpje aan en ervaren dat we het zicht op elkaar wat kwijt geraakt zijn. We mogen weer met z’n dertigen stilzwijgend en binnensmonds zingend iets van ontmoeting ervaren.
Genoeg is het niet.

We weten haast niet meer wat we eerder wel wisten of konden vermoeden. “Ik weet er van“ zegt Jezus.

In onze huiskamer hangt een mooi wandbord. We kregen het toen we 12 ½ jaar getrouwd waren.
Er staat op:
“De Heare is tahearder bij elts petear”.
In alle voorbije jaren is er nog wel eens met een scheef oog naar deze tekst gekeken.
Soms vragend in onze richting, vragend naar het waarom en de betekenis. Vragen naar ons geloof.
God Die toehoort? Er bij is? Van ons weet ?

Ik ben dankbaar dat dit zeker is. Hij weet van mij, van jou, waar je ook bent en hoe je ook bent.

En dat houdt niet op. Hij herstelt en maakt nieuw.
En wij moeten onderweg vasthouden wat we hebben in geloof en Godsvertrouwen.

Sta maar open voor verrassingen van Zijn kant. En verkijk je ook niet op jezelf en je reisgenoten. Je boek is niet uit

Na Hemelvaart en Pinksteren een nieuwe maand in! En houdt in herinnering:

Al heeft Hij ons verlaten, Hij laat ons nooit alleen
Wat wij in Hem bezaten, is altijd om ons heen
als zonlicht om de bloesem, een moeder om haar kind
te veel om op te noemen, wij zijn door Hem bemind.
Liedboek nr. 663