Vrijheid, onvrijheid en de werking van de Geest
Op het moment dat ik dit schrijf, is Bevrijdingsdag al weer een paar weken geleden. We herdenken gevallenen en vieren de vrijheid die als erfgoed een belangrijke plaats in onze westerse geschiedenis heeft gekregen.
Op 24 februari kwam er voor veel Oekraïners een abrupt einde aan hun vrijheid. Hoewel in het oostelijke deel al jaren gevochten werd, kwam de inval van buurland Rusland als een verrassing. Heel Europa in rep en roer. Overal hangen vlaggen uit voor medeleven voor dit land (ook bij het kerkgebouw zag ik onlangs). Ik vind dit heel bemoedigend, maar heb hier ook aarzeling bij.
De Russische bommen vallen nu op Oekraïne (één van de meest corrupte overheden ter wereld). Daarvoor vielen Russische bommen op Syrië. Ooit een Syrische vlag zien hangen in het straatbeeld? Bommen van Saoedi Arabië (geleverd door Amerika) vallen al geruime tijd op Jemen (24 miljoen ontheemden). Ooit een vlag van Jemen in het straatbeeld gezien? En zo kunnen we ook nog wel een rijtje Afrikaanse landen opnoemen waar meer oorlog dan vrede is. Het is ingewikkeld om te ontdekken hoe het precies in elkaar steekt en wat nu wel of niet gerechtvaardigd is. En aan welke kant moet je staan? Elke bom en verloren mensenleven is er in ieder geval één te veel.
Vanuit christelijk perspectief vraagt dit om een nadere beschouwing. We merken dat, gevaar en oorlog dichterbij komt (ook door de westerse media), dit iets doet met onze emotie. Maar…… we moeten (zeker als Christenen) leren het totaalbeeld te overzien en oog te hebben voor alle situaties waarin vrijheid, vrede, achtervolging door geloof bedreigd wordt. We worden uitgedaagd om positie in te nemen. Durven we dat en hoe komen we tot een goede mening.
Het helpt om de bijbel te raadplegen wat er gezegd wordt over onderdrukking en oorlogen.
In de Bijbel is er zeker in het Oude Testament volop sprake van oorlogen en de manier van oorlog voeren was niet mals. En God sprak ook de taal van oorlog. Om zijn beschermde volk Israël naar het beloofde land te leiden en hen daar te laten vestigen moesten andere bewoners van het beloofde land verdreven (en zo nodig gedood) worden. Deze volken leefden daar honderden jaren, toen Israël in slavernij in Egypte verbleef, maar dit was wat God aan Abraham had beloofd. En zo geschiedde.
De taal in het Nieuwe Testament is anders (maar ja, de missie van God was geslaagd door het beloofde land ingenomen te hebben). Het is Jezus die liefde en verdraagzaamheid predikt. Hij maakt daarbij geen onderscheid tussen arm, rijk, jong, oud, blank, bruin, landsgrens, enzovoort. Hij wenst dat voor iedereen, maar vooral de mensen die zich bij Hem willen voegen.
Met Pinksteren wordt dan ook vooral verwezen naar de vruchten van de Geest (Galaten 5:22).
Het tegenover gestelde lezen we in de verzen ervoor. De moeite waard!
Hoe moeten wij dan kijken naar vluchtelingen, oorlogen? Het is ingewikkeld, maar we kunnen deze oorlogen te lijf gaan met ons belangrijkste wapen, het wapen van gebed.
En te leven volgens de vruchten van de Geest.
En hoe zit het dan met Syriërs, Oekraïners, Russen, Soedanezen, Jemenieten, enzovoort?
Ze verdienen allemaal ons gebed om aangeraakt te worden door de Heilige Geest.
Dan moeten we ook God en de Geest hun werk laten doen.
En oordelen achterwege laten. Dat is God Zijn werk.
Ik begrijp dat ik een ingewikkeld thema heb aangeraakt. Ik hoop dat u gestimuleerd wordt om de emotie te combineren met een andere blik op de actualiteit, maar vooral om het Bijbels (christelijk) perspectief voorop te zetten. Lastig, maar de moeite waard.
