Woestijn
Traditiegetrouw is de verzoeking in de woestijn (Matt. 4 of Lucas 4) de lezing op de eerste zondag van de veertigdagentijd. De duivel, de tegenstander van God is slim en gebruikt (beter is: misbruikt) bijbelteksten om zijn eigen gelijk te bevestigen; (Psalm 91 : 11 en 2).
Verzoeking- verleiding- de honger naar macht en aanzien lijkt bij veel van ons mensen in het bloed te zitten. De duivel spreekt: Jezus, spring maar. Engelen vangen je wel op. Heb je honger? Maak van die stenen daar brood. Wil je macht? Je bent de Zoon van God, grijp die macht. Jezus gaat er echter niet op in.
Dit gesprek met Jezus heeft een ander effect dan eerder in de hof van Eden. In beide verhalen voorspelt hij een prachtige toekomst. De eerste Adam, de eerste mens, man en vrouw, die heeft hij kunnen verleiden maar Jezus houdt stand.
Evenwel zijn het niet “alleen maar” verhalen van vroeger want het is nog steeds actueel.
Juist waar mensen hunkeren naar macht en invloed en rijkdom, waar mensen verlangen naar méér, dan vindt die tegenstander van God- de duivel- het kwaad- ingang tot je ziel.
Macht voelt goed en geeft veel voorrechten. Je hebt invloed en doorgaans geeft het ook een vette bankrekening.
Innerlijke tweestrijd. Heel goed weten dat het verkeerde niet mag, maar het is toch zo verlokkelijk.
Dan kan het van kwaad tot erger gaan.
Macht kan zoveel kapot maken. Geert Luinstra schreef de vorige keer in Gemeenteklanken over de misstanden bij “The Voice of Holland” en sindsdien zijn er meerdere beerputten open gegaan.
Vreselijk en verbijsterend hoe met name talloze vrouwen de dupe zijn geworden van mannen met macht. Mensen met macht weten op vele fronten de kwetsbaarheid van medemensen te misbruiken.
De woestijn wordt vergeleken met mensen die een ellendige tijd meemaken, bijvoorbeeld ziekte of dood van dierbaren, echtscheiding of financiële zorgen.
Dan worden mensen kwetsbaar.
Na veertig dagen in de woestijn is Jezus kwetsbaar geworden en de duivel ziet zijn kans.
De veertigdagentijd- deze tijd voor Pasen is ook een traditie binnen het christendom, het wordt ook wel de lijdenstijd of vastentijd genoemd.
Veertig dagen lang. Eenzaam en heet en onherbergzaam.
Maar de woestijn is ook een kans. Een kans om tot bezinning te komen.
Een kans om je verbonden te voelen met alle mensen van welke woestijn dan ook.
Natuurlijk is het geen pretje wanneer mensen in een woestijn terechtkomen en het overkomt je dan vast dat je je verloren voelt en dat er tegenstanders zijn die je kwetsbaarheid willen misbruiken.
Maar de woestijn geeft ons ook de kans om het geloof te “herontdekken”.
De veertigdagentijd, ook een tijd van stilte en inkeer en van bezinning.
Ten diepste het besef dat Jezus met ons meegaat tijdens onze woestijntochten.
Jezus zegt voor zijn hemelvaart: Mij is alle macht gegeven in de hemel en op de aarde.
Dat is een heel andere macht dan de macht die de duivel aangeboden heeft aan het einde van de woestijntocht van Jezus.
Ook een ander soort macht die wij mensen van veel aardse machthebbers kennen.
Na de veertigdagentijd volgt de stille week met als dieptepunt Goede Vrijdag.
De dood van Jezus. Toch is dat niet het einde want Jezus is opgestaan en heeft een plaats voor ons allemaal bereid.
Zo is er altijd geloof en hoop.
Veertig dagen door de woestijn.
Een weg die door het dal van het donker en het kwaad uiteindelijk toch leidt naar een prachtige tuin.
Die mooie tuin van het begin, de hof van Eden en de tuin van de vroege Paasmorgen van de bevrijding. We zullen onderweg vast vaak vallen, daar ontkomen we niet aan .
Maar opstaan is het laatste woord! Onderweg naar het paasfeest.
