Vrije Evangelische Gemeente Leeuwarden

’t KAN VRIEZEN, ’T KAN DOOIEN

Als geboren Leeuwarder mag ik me een Fries noemen.
Voor nogal wat Groningers een reden om me daarmee te pesten.
“’t ken fraizen, ’t ken dooien
        moar dou mie moar dooie Fraizen”
Een oud gezegde.
We nemen het maar voor wat het waard is.

Het thema over vriezen en dooien herinnert ons aan de strenge februariweek toen het echt even winterde.
Schaatsen werden weer opgediept, sterke verhalen opgehaald uit eerdere winters van naam.
Kleine kinderen kregen uitleg hoe het kon dat je op bevroren water plezier kon hebben.
En eindelijk weer eens een flinke handvol sneeuw.
De hier en daar buiten achtergebleven rommel werd keurig toegedekt.
Witter dan sneeuw kun je het toch niet hebben!

Toch heb ik het thema wel eens anders horen zeggen
Zo in de zin van: je weet niet of nooit waar je aan toe bent, het kan alle kanten uitgaan…

In deze onveilige pandemische tijd kom je veel mensen tegen die het allemaal maar niks vinden, Onzekerheid over de afloop. Ik hoor bij die mensen.
Binnenkort ben ik gevaccineerd. Op hoop van zegen!

Als u, als jij dit leest, zijn we onderweg naar Pasen 2021.
Veertig dagen in een tijd waarin zoveel anders is, minder is.
Heb je dan wat aan dat wat uitloopt op het kruis van Golgotha?
Heb je dan wat aan Diegene Die dat kruis droeg als een gestrafte misdadiger.
Aan Jezus?

Het herlezen van Jesaja 53 hielp mij in de goede richting.
De profetie over de Knecht van de Here God.
    Hij werd veracht, door mensen gemeden
    Hij was een man die het lijden kende, met ziekte vertrouwd was
    Om onze zonden werd Hij doorboord
    Voor ons welzijn werd Hij getuchtigd.
    Zijn striemen brachten ons genezing
    Hij werd mishandeld, maar verzette zich niet
    Hij droeg de schuld van velen en nam het voor zondaars op.

Alles wat mij kan overkomen, of alles wat mij overkwam, vind ik bij Hem terug.
Hij is vertrouwd met mijn leven. Om mij liep Hij de via dolorosa.
Hij vraagt mij de moed te hebben een eindje met Hem mee te lopen.
Om dan te erkennen dat die tocht te zwaar is. Ik volbreng dat niet, Hij wel.
Wij dwaalden rond als schapen, ieder zocht zijn eigen weg, zo profeteert Jesaja, maar de wandaden van ons allen liet de Heer op Hem neerkomen.
Na het lijden dat Hij moest doorstaan zag Hij het licht en werd met kennis verzadigd.

Het kan alle kanten uitgaan.
En ieder huisje heeft zijn eigen kruis.
We zeggen het soms zo alsof het nu eenmaal niet anders is.

Jezus zei eens ”Wie niet zijn kruis draagt en achter Mij komt, kan mijn discipel niet zijn!”
Ziekte en tegenslagen heeft iedereen te verduren, maar wie Jezus volgt
heeft nog een kruis te dragen.
Als je Hem volgt in woorden en daden, draag je ook een beetje de zonden van de wereld mee, de last van andermans moeite, de last van andermans zorgen.
Draagt elkanders lasten! Dat kan lastig zijn.
Maar je doet het, om Jezus’wil. Omdat Hij jouw kruis, jouw zonden gedragen heeft.
Hij nam jouw hele leven op Zijn schouders.
Daarom kan jouw kruis nooit zwaarder zijn dan dat van Hem !

De 40-dagentijd dit jaar zal anders zijn. Meer op jezelf, meer alleen.

Broeder Paulus vroeg aan de christenen in Rome “Wees blij in de hoop!”
Klopt dat, kan dat? Soms kan ik geen lied door mijn keel krijgen,
zou ik liever vloeken dan zegenen, schelden en schoppen dan schateren van vreugde.
Broeder Paulus had zelf het nodige meegemaakt.
Het ging hem niet om oppervlakkige vreugde, maar hoopvolle vreugde.

Ik mag hopen op Gods nabijheid en toekomst, daarom toch ben ik een blij mens.

     U komt mij, lieve God, zo nederig nabij
     In dagen van gemis en moeite vindt U mij

    U daalt het duister in, U deelt mijn angst en pijn
    Zo dodelijk bedroefd als maar een mens kan zijn

   Een man van smarten die ter aarde valt en schreit
   Een lotgenoot, een vriend- o Heer die bij mij zijt,

                                       Liedboek nr. 852

Overdenking van maart 2021.