Een ansichtkaart
Voor mij ligt een ansichtkaart. Daarop staat een tekst: “Wees over niets bezorgd. Vraag God wat je nodig hebt en dank Hem in al je gebeden.” (Filippenzen 4:6).
Dit doet mij denken aan de dienst die we enkele jaren geleden hebben bedacht met enkele jongeren. Deze dienst had als thema: “is God Sinterklaas?”.
Het staat er zo gemakkelijk: vraag maar raak en je zult het krijgen! En toch weten we al dat het in de praktijk niet zo werkt.
Als we, na het kenbaar maken van ons wensenlijstje, alleen maar achterover leunen en rustig afwachten is de kans klein dat er iets van terecht komt. We zullen er wel voor in beweging moeten komen. Maar welke beweging moeten we dan maken? Dat is mede afhankelijk van onze vragen. Vragen we om ons dagelijks brood, dan zullen we naar de winkel moeten gaan om het te kopen. Vragen we om aandacht dan zullen we ons open moeten stellen voor anderen en er voor moeten zorgen dat anderen ons kent en weet van ons bestaan. Hiervoor zullen we eerst naar buiten moeten treden. Vragen we om geluk, dan zullen we eerst moeten realiseren wat we al hebben en mogelijk realiseren we ons dan dat we, vergeleken met anderen, al veel geluk hebben.
Mijn gedachten gaan hierbij uit naar het gezin uit Oekraïne dat moest vluchten voor oorlogsgeweld en dat nu in onze bovenwoning woont, of naar de Eritreeërs die op de zondagmiddag in onze kerk hun dienst kan houden. Zij moesten hun land ontvluchten alleen vanwege het feit dat ze christen zijn.
Dan blijft er voor onszelf weinig te wensen over en kunnen we God alleen maar danken voor alles wat we hebben.
Wel vraag ik uw/jouw gebed voor het traject “waarderend onderzoeken” dat we zijn ingegaan. Ik heb eerder gezegd dat ik een naïef vertrouwen heb dat het goed komt met onze gemeente.
Zoals in de eerste regel van de tekst staat: “Wees over niets bezorgd”.
Maar daarom vraag ik wel aan God of Hij over onze gemeente wil waken.
