Ik sla mijn ogen op naar de bergen.
Van waar komt mijn hulp?
Psalm 121 vers 1
Deze eerste woorden van Psalm 121 komen de laatste tijd regelmatig in mijn gedachten naar boven.
Waarom weet ik niet precies. Mogelijk komt het door de onrustige tijd waarin we leven. We vallen van de ene crisis in de andere. Partijen die steeds harder tegen over elkaar komen te staan en zo zou ik nog wel even door kunnen gaan.
Alles bij elkaar roept het de nodige vragen op.
Ook in de bijbel stellen mensen vragen en vragen om hulp is een gewone menselijke reactie.
De psalmist, een pelgrim, vraagt ook om hulp. Hij gaat op reis naar Jeruzalem voor een bezoek aan de tempel. Hij ziet de weg die hij moet gaan. Hij ziet ook de bergen waar hij overheen moet met alle gevaren van dien.
Zuchtend roept hij het uit: “Ik sla mijn ogen op naar de bergen.
Van waar komt mijn hulp?”
De vraag lijkt zomaar uit het niets te komen. Hij kent de weg die hij moet gaan toch?
Er is meer aan de hand, er is een gevoel van wanhoop in het hart van deze pelgrim.
In psalm 120 kunnen we lezen dat hij niet erg naar zijn zin woont. De psalm eindigt met de woorden: “Te lang al woont mijn ziel bij mensen die vrede haten. Spreek ik woorden van vrede, zij willen oorlog.”
En daar komt de vraag vandaan: “Van waar komt mijn hulp?”
En zoals zo vaak is de vraag stellen al de helft van de oplossing. In de psalm lijkt hij het antwoord meteen te weten.
Maar ik denk dat hij er best wel even over na heeft moeten denken. Hij komt tot een hoopvol antwoord vol met beloftes maar begint met de woorden: “Mijn hulp komt van de Heer, die hemel en aarde gemaakt heeft. De Allerhoogste schenkt mij Zijn hulp.”
Er komt nog meer:
” Hij zorgt dat ik niet zal vallen.
Hij waakt over mij dag en nacht.
Overdag in de hitte van de zon is Hij mijn schaduw.
In de nacht met zijn gevaren is Hij bij mij.”
En de psalm eindigt met de mooie woorden:
“De Heer behoedt je voor alle kwaad, Hij waakt over je leven,
De Heer houdt de wacht over je gaan en je komen van nu tot in eeuwigheid”.
Een beter antwoord had de psalmist niet kunnen bedenken.
Hier kun je mee op reis gaan. Of onze reis voortzetten want in principe zijn we allemaal pelgrims die onderweg zijn. Waar vind je zo’n goede reisverzekering?
Als gemeente beginnen we ook weer aan een nieuwe etappe van onze reis. De zomervakantie is weer bijna voorbij. We beginnen weer aan een nieuw seizoen, een volgende fase in ons leven.
In een wereld die vol onrust is en waarvan we niet weten wat ons nog te wachten staat.
Wat we wel weten is dat wij een God hebben die over ons waakt. De reis die we samen maken is nooit hopeloos voor wie op God vertrouwt, want Hij bewaart ons voor het kwaad. Ja, Hij is bij ons metterdaad.
Ik wil eindigen met twee coupletten van een lied dat ik enkele maanden geleden in handen kreeg.
Een oud Engels lied dat vertaald is in het Nederlands en waar de vertaler twee coupletten aan heeft toegevoegd. Het waren deze woorden die mij net, als de woorden uit Psalm 121, raakten.
De wereld is in nood,
Wat was, dat is niet meer.
Niet wij bepalen hoe het gaat,
Dat blijkt nu duidelijk weer.
De mensheid zucht en kreunt,
Ze is ten einde raad.
Maar God is onze kracht en steun,
Hij die ons nooit verlaat
God heeft het laatste woord,
Zijn trouw houdt eeuwig stand.
De toekomst is bij Hem bekend,
Hij houdt ons in zijn hand,
tot op de grote dag
de wereld wordt bevrijd.
Als Christus komt met pracht en macht,
begint een nieuwe tijd.
Ik wens u Gods zegen toe.
